De Andalusische wijk is een prachtig stedelijk voorbeeld van de habitat en territoriale organisatie tijdens de Nasrid-periode. De Andalusische stad lag op de top van een kleine heuvel, tussen de twee rivieren die door de stad stromen.

De huidige stedelijke indeling van de Nasrid-wijk, met zijn onregelmatige, discontinue morfologie en aangepast aan de terrassen van het land, is een directe erfgenaam van de moslimkern. Een groot deel van het stedelijk weefsel blijft behouden, waarin doodlopende steegjes (adarves), gemeenschappelijke patio’s of corralones, tinaos of viaducten (schuren) opvallen. Een zeer traditionele en weinig gewijzigde bouwstijl en stedelijk landschap worden behouden. Het gebouw behoudt bepaalde formele kenmerken die aansluiten bij de middeleeuwse oorsprong van de bevolking: woningen met weinig openingen, twee verdiepingen met een bijkeuken en bergingen op de bovenverdieping. De overblijfselen van een middeleeuwse toren die deel uitmaakte van de Algarinejo-muur ten tijde van de islamitische overheersing zijn bewaard gebleven. Bovendien hebben de huizen in de hele buurt (Calle Cantera, Callejón de la Cueva, Calle Matutes, Corralón de las Angustias, Corralón de la Espigurra, Corralón de Matute) grotten op de benedenverdieping of in de kelder, die van middeleeuwse oorsprong waren uit Algarinejo (Al-garín betekent De Grotten in het Arabisch).